Ana içeriğe atla

Allahım bizi affet..!



Allahım bizi affet!

Çaldık.

Çocuklarımızdan sevgiyi, eşlerimizden aşkı, kadınlarımızdan merhameti, erkeklerimizden sadakati,varlığımızdan yokluğu, arkadaşlarımızdan dostluğu çaldık.

Allahım bizi affet!

Göğünü deldi mezar taşlarımız ve biz yeşilin de senin ayetlerinden olduğunu unutup kestik bir bir nefesimizi.

Canlarını aç bıraktık ama toprağını açıkta bırakmadık, örttük üstünü sessiz ve renksiz…

Denizlerini kirlettik, deterjan kokulu ırmaklarımız, demir yüklü balıklarımız, hileli kurbanlarımız, plastik tasmalı kaplumbağalarımız var.

Allahım bizi affet!

Boyun eğdik menfaatlerimize ama asla eğilmedik yavrularımıza, eşlerimize, dostlarımıza.

Allahım bizi affet!

Evinin etrafına imandan kaleler değil dümenden kuleler diktik.

Evini yıkmadık, yıktırmadık ama ne gönüller kırdık affet bizi.

Allahım bizi affet!

Ezanını duyduk ama dinlemedik.

Defalarca kez kıyam ettik ama yüzümüz bir kez olsun secdeye değmedi.

Seslerimiz yükseldi ama kubbende bir tane bile hoş seda kalmadı.

Allahım bizi affet!

Yandık, yaktık ama asla pişmedik.

Allahım bizi affet!

Haram yemedik ama o kadar çok kardeşimizin etini kemirdik ki vahşet doldu kalbimiz, tırnaklarımız ve dişlerimiz…

Allahım bizi affet!

Ömrümüz uzadı ama sevaplarımız azaldı.

Mescitler inşa ettik ama insanları eğitemedik.

Kaldırımlarımız merhamet dileniyor ceplerimizde ise kibirden başka bir şey yok affet.

Allahım bizi affet!

Yaptıklarımız, yapmadıklarımız, ikiyüzlülüklerimiz, öfkemiz, kibrimiz, vahşetimiz, katlimiz, korkumuz, inançlarımız ve inanmayışlarımız, anlamayış ve kayboluşlarımız için affet.

Affet ki ‘‘kandilimiz mübarek olsun’’

Ahmet Şahin TOPBAŞ

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

23 Nisan, Millî Bilinç ve Çocuk Bayramı Üzerine Düşünceler

Bundan tam 102 yıl önce bütün milletin umudunu omuzlarında taşıyan bir heyet, ulusun son çare olarak kendilerine yüklediği görevin bilinciyle evvela Hacı Bayram-ı Veli Camii’nde Cuma namazını eda edip o güne kadar ki tüm yollar gibi zorlukla tadilatını yaptıkları binaya dualar, tekbirler, ve uğurlarına kesilen kurbanların ardından giriş yaptılar Bugün, adına misyon ve vizyon dediğimiz ama o gün mefkûre, ideal, dava ve çare olarak görülen rota, daha ilk oturumda yapılan ilk konuşmada ifadesini meclisin en yaşlı üyesi Şerif Bey’in sesinde buluyordu: “Allah’ın yardımıyla milletimizin iç ve dış bağımsızlık yazgısının sorumluluğunu doğrudan doğruya yüklenip kendisini yönetmeye başladığını bütün cihana duyurarak Büyük Millet Meclisi’ni açıyorum.” Şimdi; bu konuşmayı meclisin açılışında dahi bağımsızlığın bir yazgı, değişmez bir kader olarak görüldüğüne, meclisin bu yazgıyı bizatihi yüklendiğine, bunun bir danışma meclisi veya adeta noterler kurulu olarak değil bizzat yönetme yetkisi ve iştiy...
Yorum Gönder
Devamı

Yangınlar, Vatanı sevmek ve Sınır ihlali

  Memleket yangın içerisinde. Ağaçlar; geçmişin hatırası geleceğin ümidi aslında. Bu halde bir ağacın yanışı bir şehit vermekle eşdeğer denilebilir. Diyebiliriz ki, bir vatan evladının yetişmesi için gereken emek, toprak; harcanan maddiyat ise sudur. Bu kanaatle Türkiye hem geçmişini hem de geleceğini yitiriyor. Neslinden ve ceddinden mahrum bir ülke… Tarihi yanan, atisini yaşatamayan aciz bir memleket… … Bununla beraber en baştan en sona sevgisiz bir cumhuriyet… Cumhuriyetin temeli sevgi ve haktır. Çünkü cumhuriyet rejimi, vatanını sevme karinesine dayanır ve bu ön kabule göre tanır tüm o hakları vatandaşlarına. Vatanını sevmeyen vatandaş olamaz, vatandaş olmayan hak sahibi olamaz. Bu bağlamda bu ülkenin son yüzyılda, yani 21. yüzyılda, en temel problemi doğal vatandaşlarının ülkesini sevememiş olmasıdır. Bu sevgisizlikte de bazılarının iddia ettiği gibi yaşanan ve yaşatılan mağduriyetlerin payı yoktur. Çünkü vatan, bir kadını sevmekten bile daha büyük ...
Yorum Gönder
Devamı

aslında insan…

  Bir kadına ikinci kez baktıran nedir? Bir çiçeği ikinci kez koklatan… ? Güzellik duygusu… Fakat biz bu güzelliği sahip olma duygumuzla kirletir miyiz? Bir çiçeği koparmak yahut bir kadına ilan-ı aşk etmekle onu lekelemiş mi oluruz? Belki evet… Fakat biz bu şekilde lekelemesek ayın bir günü, günün bir saati bu iki güzellik de bir şekilde kirlenecek midir? Muhakkak… Demek ki kirleneceğini bile bile bu güzellik duygusunu vuslata dönüştürme isteğinin içimizde bir yerlerde uyanması ve karşı konulamaz bir şekilde usul usul yanmasının bir açıklaması olmalı. Bunun tek açıklaması; bu mukadderatın en azından bildiğimiz, nispeten yönetebildiğimiz, bizden bir parça ile yaşanmasının verdiği huzurdur. Biz aslında bu huzura talibizdir. İçimizdeki aşkın muhattabı bu huzurdur. Aslında bu huzurun yaşanacağı zamandır. Bu açıdan, “aslında insan, zamana aşıktır” diyebilir miyiz? İnsan zamana aşıktır. Bu kadar soyut ve tutamadığımız için adeta delirdiğimiz bu “şey”in bir anda cisimlenivermesi bizi öyl...
Yorum Gönder
Devamı